Tenis stołowy – skąd się wziął i jaka jest jego historia?
Tenis stołowy jest niezwykle popularnym sportem. Może o tym świadczyć, że niemal w każdej szkole znajduje się stół do gry w niego. Często też można znaleźć go na placach zabaw czy w ośrodkach wypoczynkowych. To dyscyplina, której zasad nie trzeba tłumaczyć chyba nikomu i niemal każdy przynajmniej raz w życiu miał w swojej ręce rakietkę. Jednak zdecydowanie mniej osób zna historię tego sportu i wie, skąd tak właściwie pochodzi. Co warto wiedzieć o tenisie? Jaka jest historia tenisa stołowego? Co trzeba zapamiętać?
Wschodni rodowód?
Jest kilka teorii na temat powstania tej dyscypliny i trudno orzec, która z nich jest prawdziwa. Według jednej z nich tenis stołowy najprawdopodobniej powstał na terenie Chin lub Indii i to stamtąd przywędrował do Wielkiej Brytanii w XVIII wieku wraz z podróżującymi żołnierzami. Druga z teorii mówi, że tenis stołowy powstał w Anglii w drugiej połowie XIX wieku. Zgodnie z tą historią tenis stołowy został wymyślony przez dwóch studentów, którzy nudzili się, a nie mieli pod ręką sprzętu do gry w tenisa ziemnego. Stąd też musieli improwizować i stworzyli całkiem nową dyscyplinę sportową, która dość szybko zyskała na popularności. Początkowo do gry wykorzystywano sprzęty użytku codziennego, co sprawiło, że gra stała się łatwo dostępna. Później jednak postawiono na projektowanie i produkcję specjalnego sprzętu, który szybko zdobył uznanie zwłaszcza wśród bardziej zamożnych Anglików. Dość szybko tenis stołowy zyskał nazwy pochodzące od charakterystycznych dźwięków uderzeń paletką o piłkę czy piłeczki o stół. Nazwy te to: ping-pong oraz whiff whaff. W Polsce popularna jest pierwsza z nich, choć należy pamiętać, że została ona zastrzeżona w 1901 roku przez firmę J. Jaques & Son Ltd., czyli producenta sprzętu sportowego. W ten sposób wyłącznie gra przy pomocy jego sprzętu była nazywana ping-pongiem, a każda inna - tenisem stołowym. Później pojawiły się pewne różnice pomiędzy tenisem stołowym a ping-pongiem i aktualnie tylko pierwszy z nich jest dyscypliną olimpijską. Różnicą pomiędzy nimi jest to, że rakietki używane do ping-ponga obłożone są drobnym papierem ściernym. Istnieją też pewne różnice w zliczaniu punktacji oraz istnieje możliwość, by raz w ciągu gry zmienić piłeczkę z pomarańczowej na białą, co w klasycznym tenisie stołowym nie jest możliwe. Warto podkreślić, że większość laików nie wie, że tenis stołowy i ping-pong są różnymi dyscyplinami sportowymi.Zobacz także sprzęt do tenisa stołowego: https://www.sport-transfer.com.pl/tenis-stolowy.
Kiedy tenis stołowy trafił do Polski?
Pierwsza w Polsce wzmianka o tenisie stołowym pojawiała się w "Kurierze Warszawskim" w 1901 roku. Wtedy to jedynie wspomniano, że taka gra istnieje i że cieszy się rosnącym zainteresowaniem mieszkańców Anglii oraz Paryża. Początkowo tenis stał się modny wśród elit, które miały dużo wolnego czasu i pieniędzy. Dopiero 10 lat później Georg Lewenstein - niemiecki przedsiębiorca prezentuje grę w tenisa stołowego w Łodzi. Jednak pokaz został uznany za dość dziecinny i szybko o nim zapomniano. Zmienić się to miało dopiero kolejne 10 lat później, czyli w 1922 roku. Wtedy tenis stołowy został pokazany Warszawiakom przez Sida Kimptona. Był to Anglik, który trenował piłkarzy Polonii Warszawa i wprowadził tenis stołowy jako dyscyplinę uzupełniającą trening piłkarski w zimie. Sport ten był promowany także przez tenisistę Edwarda Kleinade, który starał się pokazać go szerszej publiczności i zachęcić więcej osób do spróbowania swoich sił w tej dyscyplinie. Początkowo jednak nie ulega wątpliwości, że tenis stołowy stał się ulubioną rozrywką piłkarzy, którzy ćwiczyli przy nim swój refleks, celność i spostrzegawczość. Z czasem dyscyplina była ćwiczona już nie tylko rekreacyjnie, ale także półzawodowo.
Profesjonalny tenis w Polsce
1 listopada 1931 roku w Łodzi powołano do życia Polski Związek Tenisa Stołowego. Jego podstawowym zadaniem było propagowanie tej dyscypliny oraz organizowanie zawodów. Pierwsze zawody drużynowe udało się zorganizować już w następnym roku. Z kolei rok później - w 1933 roku, zorganizowano po raz pierwszy indywidualne mistrzostwa o tytuł Mistrza Polski we Lwowie. Bardzo szybko pojawia się pierwszy wielki talent - Alojzy Ehrlich, który niemal co roku aż do wybuchu drugiej wojny światowej zdobywał wysokie miejsca na Mistrzostwach Świata.
Polski Związek Tenisa Stołowego zostaje reaktywowany 27 października 1945 roku w Krakowie. Jak łatwo się domyślić, tego dnia świat zdecydowanie różnił się od tego sprzed wojny. Stąd też nie powinna dziwić dynamiczna kariera tenisa stołowego wśród ludzi spragnionych rozrywki i życia pełną piersią. W kolejnych latach było kilka prób dostosowania zasad tenisa stołowego do wzorów radzieckich. Ostatecznie w 1973 roku rozwiązano PZTS i zastąpiono go Społecznymi Sekcjami Tenisa Stołowego przy Wojewódzkich Federacjach Sportu, a w 1976 roku zostaje utworzona oddzielna liga kobiet. To z kolei pozwoliło naszym zawodnikom na profesjonalne treningi lepiej dopasowane do ich predyspozycji. W tych latach dużą sławę zdobyły legendy tej dyscypliny sportowej: Andrzej Grubba, Leszek Kucharski, Jolanta Szatko i Danuta Calińska, Piotr Molenda czy Lucjan Błaszczyk.
